Na de verkiezingen halverwege maart was het de bedoeling om meteen te beginnen met formeren. De winnende partijen VVD en D66 gaven beide aan graag snel te willen beginnen met een formatie. Dit in het belang van het land omdat er nog steeds sprake is van een pandemie. Het is dan van belang dat er goed en duidelijk leiderschap is om zo het land door deze pandemie heen te slepen. Om vaart te maken met het formatieproces werden er een tweetal verkenners aangewezen. De verkenners Jorritsma en Ollongren kregen de taak om te kijken welke partijen met elkaar wilde samenwerken en welke onderwerpen het belangrijkst waren. Dit alles was nodig omdat het vorige kabinet was gevallen over de toeslagenaffaire. Tijdens dezer toeslagenaffaire werden tienduizenden ouders onterecht bestempeld als fraudeur. De gevolgen voor deze ouders en hun gezinnen waren desastreus. Het kabinet moest hier uiteindelijk haar verantwoordelijkheid voor nemen.
Het kookpunt van het wantrouwen
Binnen de tweede kamer heerste een spanning door deze toeslagenaffaire. Het kabinet zou de kamer namelijk expres niet informeren over belangrijke beleidszaken. Het gevolg hiervan was dat het wantrouwen jegens het kabinet terecht groeide. Het kookpunt van dit wantrouwen werd bereikt toen verkenner Ollongren per ongeluk geheime notities liet zien aan een fotograaf. Deze fotograaf maakte een foto van de notities waardoor deze leesbaar werden. Dit was niet de bedoeling geweest van de fotograaf. Toch waren de notities leesbaar geworden. Na een korte analyse bleken er een aantal interessante dingen in deze notities te staan. Zo zou een van de lijsttrekkers hebben gezegd “positie Omzigt, elders”. Pieter Omzigt was degene die samen met Renske Leijten de toeslagenaffaire aan het licht hadden gebracht. Het begon erop te lijken dat iemand Omzigt de mond wou snoeren.
Rutte niet helemaal eerlijk
Als Mark Rutte de persoon zou zijn die dit zou hebben gezegd dan betekende dit wel degelijk dat Omtzigt de mond werd gesnoerd. Rutte ontkende stellig dat hij het over Omzigt had gehad. De kamer wantrouwde Rutte en vroeg om een openbaring van de notule van ministerraad. Deze openbaring volgde waaruit duidelijk werd dat Rutte wel degelijk over een andere functie van Pieter Omtzigt had gesproken. De kamer was woedend. Toch lukte het Rutte om op de een of andere manier aan te blijven en zag hij zelf niet in dat het misschien toch maar eens tijd werd om te vertrekken. Veel mensen verloren door deze ellende hun vertrouwen in de politiek. Voor de partijen in de tweede kamer is het nu van belang om het vertrouwen van de burger weer terug te winnen. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren door burgers meer initiatief te geven via omgevingsvisie.
