Dagblad Suriname geeft aan dat de geldstroom van politieke partijen voor de politieke campagne over 14 maanden in 2025 in nevelen is gehuld. Het roept de vraag op of het eerlijk verkregen geld is, of dat er sprake is van zwart geld of zelfs van drugsgeld. In de financiële verslagen wordt er in ieder geval geen duidelijkheid verkregen hierover.
Situatie
De partijen geven niet voldoende inzicht in de geldstroom. Ondanks dat de partijen wel transparantie beloven. Daarnaast is er ook geen wetgeving die de bron van de inkomstenstroom verplicht weer te geven. Met als gevolg dat er mogelijk dus investeerders/sponsoren zijn die in ruil voor de financiële bijdrage mogelijk inspraak willen of al bepaalde voorwaarden hebben opgesteld.
Daarmee zou de politiek eigenlijk niet meer van burgers zijn, maar van een elite of van bepaalde bedrijven. Gerard van de Bergh is een Nederlandse ondernemer die het stilzwijgen over zakendoen in Suriname doorbreekt. Met zijn net gelanceerde boek: 'Zakendoen in Suriname / Corruptie op het hoogste niveau?', lijkt ook hij niet positief over het etische aspect van zakendoen in Suriname.
Suriname, een voormalige Nederlandse kolonie in Zuid-Amerika, heeft een bewogen geschiedenis van democratie. Vanaf de koloniale periode tot aan de onafhankelijkheid en de recente politieke ontwikkelingen heeft Suriname een pad bewandeld dat gekenmerkt wordt door strijd, verandering en uitdagingen op weg naar democratische bestuursvormen.
Het ontstaan van democratie in Suriname
In de 17e eeuw werd Suriname een kolonie van Nederland, waarbij de Nederlandse West-Indische Compagnie (WIC) een belangrijke rol speelde. Hoewel democratische ideeën in die tijd in Europa opkwamen, werden deze niet direct toegepast in de koloniën. Toch begonnen ideeën over zelfbestuur en vertegenwoordiging langzaam vorm te krijgen onder invloed van de Verlichting.
Tijdens de koloniale periode had Nederland de touwtjes stevig in handen in Suriname. Er was sprake van een autoritair bestuur waarin de lokale bevolking weinig tot geen inspraak had. Dit leidde tot groeiende ontevredenheid onder de bevolking en de wens naar meer zeggenschap over hun eigen bestuur.
In de 20e eeuw begon Suriname langzaam stappen te zetten richting democratie. Er werden geleidelijk aan meer rechten toegekend aan de lokale bevolking, zoals het recht op onderwijs en politieke participatie. Dit legde de basis voor verdere ontwikkelingen naar een meer democratische samenleving.
De periode van de onafhankelijkheid en democratisering
Na de Tweede Wereldoorlog groeide de roep om onafhankelijkheid in Suriname. Verschillende politieke bewegingen ontstonden die streefden naar zelfbeschikking en autonomie. Deze bewegingen speelden een cruciale rol in het vormgeven van de toekomst van Suriname als een onafhankelijke natie.
In 1975 werd Suriname officieel onafhankelijk van Nederland. Dit markeerde een keerpunt in de geschiedenis van het land en opende de deuren naar een democratische toekomst. De eerste democratische verkiezingen werden gehouden, waarbij een nieuw tijdperk van politieke participatie en vrijheid werd ingeluid.
Ondanks de hoopvolle vooruitzichten brachten de eerste jaren van onafhankelijkheid ook uitdagingen met zich mee. Politieke instabiliteit, economische problemen en sociale spanningen tekenden het begin van het democratische experiment in Suriname. Het land moest leren omgaan met de complexiteit van zelfbestuur en het balanceren van verschillende belangen.
Recente ontwikkelingen en uitdagingen
In de jaren '80 werd Suriname geconfronteerd met politieke turbulentie en uiteindelijk een militaire coup. Dit leidde tot een periode van autoritair bestuur onder leiding van Desi Bouterse, die de democratische principes op de proef stelde en internationale kritiek uitlokte.
Na turbulente jaren van militair bewind keerde Suriname geleidelijk terug naar democratische principes. Er werden stappen ondernomen om de politieke stabiliteit te herstellen en de banden met de internationale gemeenschap te versterken. Dit opende nieuwe mogelijkheden voor economische groei en ontwikkeling.
Vandaag de dag staat Suriname voor de uitdaging om zijn democratische instellingen te versterken en de rechtsstaat te handhaven. Hoewel er vooruitgang is geboekt, blijven er nog steeds zorgen bestaan over corruptie, sociale ongelijkheid en politieke polarisatie. De berichtgeving in het Dagblad van Suriname bevestig dit maar weer. Het land staat voor de taak om deze uitdagingen aan te pakken en de democratie verder te versterken. In het boek van Gerard van den Bergh zie je dit ook weer terug. Hij laat in het boek een terugblik zien op 15 jaar ondernemen in het land. Daarbij gaat het over corruptie op het hoogste niveau, intimidatie, een moordaanslag op zijn leven en doodslag.
Kortom? De geschiedenis van Suriname als democratie is een verhaal van strijd, verandering en veerkracht. Vanaf de koloniale periode tot aan de hedendaagse uitdagingen heeft Suriname een lange weg afgelegd op zoek naar zelfbestuur en politieke vrijheid. Hoewel er nog steeds obstakels zijn, biedt de geschiedenis van Suriname als democratie hoop voor een toekomst van vooruitgang en welvaart voor alle burgers. Maar is er echt nog een lange weg te gaan.
Op dit moment ontbreekt er ook de wetgeving voor om partijen aan te spreken op het gebrek aan transparantie. Maar het is natuurlijk maar ten zeerste de vraag of er een partij zich zal gaan opwerpen om deze wetgeving wel in te laten voeren.
